آسم و دیابت نوع 1 اغلب در کودکان و خانواده های آنها با هم رخ می دهند

25 مارس 2020- تحقیقات جدید نشان می دهد که آسم و دیابت نوع 1 اغلب در کودکان و اعضای خانواده ی آنها با هم اتفاق می افتد.خواهران و برادرانی که به یکی از این دو بیماری(دیابت نوع 1 و یا آسم) مبتلا هستند در مقایسه با جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری برای بیماری دیگر هستند.

با این حال، اگر افراد ابتدا به آسم مبتلا شوند- متوسط سنی ​​3 سال-، در معرض خطر بیشتری برای تشخیص دیابت نوع 1 در سن بالاتر-در متوسط سنی ​​5.9 سال- هستند، اما برعکس این موضوع اثبات نشد.

دکتر Awad I. Smew، از بخش اپیدمیولوژی پزشکی و آمار زیستی در موسسه ی کارولینسکا و همکارانش اظهار داشتند که نتایج این مطالعه از شواهد موجود در مورد "یک خطر خانوادگی به دلیل عوامل مشترک، صرفنظر از احتمال وجود مسیرهای علّی بین این دو بیماری" ، پشتیبانی می کند.

نویسندگان می گویند: دانستن همبودی بین آسم و دیابت نوع 1 و خاصیت تجمعی آن در خانواده تا خواهران و برادران "برای درک ارتباط بین بیماری آتوپیک و خود ایمنی مهم است و ممکن است از اهمیت بالینی زیادی در آینده برخوردار باشد."علاوه بر این، "آگاهی از ارتباط شناخته شده ی بین این دو بیماری برای پزشکان معالج این بیماران اهمیت دارد."

تشخیص آسم احتمال دیابت نوع 1 را افزایش می دهد

در این تحقیق داده های پایگاه جمعیت ملی سوئد، بررسی گردید. این مقاله در تاریخ 12 مارس بصورت آنلاین در JAMA Network Open، منتشر شد.

در میان بیش از 1 میلیون کودک متولد شده از سال 2001 تا 2013 در سوئد، بیماری دیابت نوع 1 و آسم اغلب در این افراد و خانواده های آنها وجود داشت.

جامعه آماری این تحقیق شامل 1،284،748 کودک متولد شده در طی یک دوره 13 ساله بود. والدین بیولوژیکی، خواهر و برادرهای تنی و یا نیمه تنی، و خویشاوندان هم نیایی[1] تنی و نیمه تنی آنها نیز بررسی شدند. به طور کلی ، 9.5 درصد کودکان به آسم (121،809) ، 0.3 درصد آنها به دیابت نوع 1 (3812) و 0.04 درصد آنها به هر دوی این بیماری های مبتلا بودند.

این میزان شیوع در بین خواهران و برادران مشابه بود: 9/9 درصد به آسم ، 0.3٪ به دیابت نوع 1 و 0.04 درصد به هر دو بیماری مبتلا بودند.

سن متوسط ​​تشخیص آسم 3.0 سال و برای بیماری دیابت نوع یک، 5.9 سال بود. آسم در مردان شایع تر بود(61.8)، اما میزان ابتلا به دیابت نوع 1 با جنسیت تغییر نمی کرد (51.7 درصد در مردان) .

بعد از تنظیم نتایج برای جنس و تاریخ تولد، نسبت شانس کلی برای آسم در میان مبتلایان به دیابت نوع 1 در پایان دوره پیگیری (تا سال 2015) 1.15 بود که خطر بالا و قابل توجهی را نشان می دهد.

در سن 8 سالگی، این نسبت شانس 1.42 بود که این نیز معنی دار بود.

در میان کسانی که به آسم مبتلا بودند، نسبت شانس تعدیل شده برای ابتلا به دیابت نوع 1 در سنین بعدی در مقایسه با افرادی که قبلا به آسم مبتلا نشده بودند، 1.17 بود که نشان می دهد این خطر بطور قابل توجهی بالا می باشد.

در مقابل، برای کسانی که قبلاً به دیابت نوع 1 مبتلا شده بودند، هیچ افزایش خطری برای ابتلا به آسم پس از آن وجود نداشت(نسبت شانس تعدیل شده ، 0.91).

دکتر Smew و همکارانش نوشتند: بنابراین، کودکانی که به آسم و دیابت نوع 1 مبتلا هستند، تشخیص آسم در آنها قبل از ابتلا به دیابت نوع 1، بوده است.

نسبت شانس ابتلا به هر دو بیماری برای خواهر و برادران کاملا تنی آنها 1.27 بود که معنی دار و قابل توجه بود و برای خویشاوندان هم نیایی کاملا تنی 1.08 بود که در مرز معنی دار است، اما برای سایر اقوام معنی دار نبود.

نویسندگان این احتمال را تصدیق می کنند که درمان آسم با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی می تواند خطر ابتلا به دیابت نوع یک را افزایش دهد.

از نظر بالینی، اگرچه پیش از اجرای دستورالعمل ها، شواهد بیشتری لازم است اما آگاهی از ارتباط شناخته شده ی بین این دو بیماری برای پزشکان معالج این گروه از بیماران مهم است.

نویسندگان اظهار داشتند: درک همبودی این دو بیماری می تواند از تأخیر در تشخیص آسم جلوگیری کند، زیرا ممکن است مراقبان و پزشکان در زمان مدیریت حادتر دیابت نوع یک، علایم آسم را نادیده گرفته، و بموقع قادر به تشخیص آن نباشند.

منبع:

https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2762680

https://www.medscape.com/viewarticle/927488